Myśli Niepokorne część 1-a

Obudziłam się dzisiejszego ranka z poczuciem, że ten dzień będzie zupełnie inny, niż wszystkie dotąd. Owszem, można by rzec, że każdy dzień taki jest, ale czasami czujemy, że coś wyjątkowego, wręcz przełomowego się wydarza. I, że potem nic już nie będzie takie samo.

Takim też przełomowym dniem, okazał się dzisiejszy lipcowy wtorek dla mnie. Z samego rana olśniło mnie, że tyle rzeczy ważnych przewala się przez moją głowę od niemal zawsze i dzielę te rzeczy, moje spostrzeżenia, przemyślenia, z moimi najbliższymi tylko. Dotarło do mnie, że wiele z moich przekonań, przemyśleń dotyczących różnych kwestii życiowych, odbiega od ogólnie przyjętych norm.
Mało tego, uświadomiłam sobie, że ja w zasadzie od bardzo wczesnego dzieciństwa myślałam tak jakoś inaczej, nawet inaczej, niż moi ukochani, najlepsi pod słońcem rodzice, mnie uczyli. To zastanawiające, na ile człowiek jest produktem wychowania, kultury, w której żyje, a na ile sobą samym. Spory na ten temat toczą się od wieków. Słynny dylemat, co było najpierw, jako, czy kura, należy do tego typu nierozstrzygalnych kwestii. Ale mnie zawsze intrygował człowiek, jego zachowanie i motywy takiego, czy innego postępowania.

Obserwując moje starsze siostry i mnie, dawno temu zauważyłam, że wszystkie 3 otrzymałyśmy to samo wychowanie, tę sama miłość i troskę rodziców. A każda z nas, tak bardzo się różniła od siebie, jakbyśmy były każda z innej bajki. Mało tego, choć moje siostry były bliźniaczkami (piszę były, bo jedna z nich od dawna nie żyje), to one między sobą również tworzyły skrajne przeciwieństwa wyglądu, charakteru, osobowości, temperamentu. No więc jednak stawiam na cechy wrodzone człowieka, jako decydujące o potencjale jednostki do bycia taką, czy inną osobą.

Ale wracając do mojego porannego olśnienia dotyczącego dzielenia się swoimi przemyśleniami z innymi. Poczułam potrzebę wyrażania moich niepokornych przemyśleń w wielu kwestiach w sposób bardziej upubliczniony i dlatego ten blog, który początkowo poświęcony był wyłącznie fotografii artystycznej, od dziś będzie pod nową nazwą Myśli Niepokorne Blog Kreatywny Danuty Antas, platformą wyrażania moich szczerych przemyśleń na temat życia, sztuki i fotografii. Przy czym zaznaczam od razu, nie mam zamiaru nikomu schlebiać, ani podlizywać się, więc pewnie czasami napiszę coś, co wielu osobom może się nie spodobać. Podkreślam jednak, że nie jest moją intencją celowe obrażanie kogokolwiek, więc jeśli ktoś się poczuje dotknięty szczerymi wypowiedziami moimi, to niech się dobrze zastanowi, czy wszystko jest w porządku z jego poczuciem własnej wartości.

Aby umilić Wam dzisiejszy dzień (kiedykolwiek to będzie), bo nie wiem, kto kiedy natknie się na tego posta, zamieszczam u góry jedno z moich ulubionych zdjęć, które zrobiłam na samym początku mojej przygody z fotografią artystyczną.